Haykırsam duyar mısınız?

Yazmamak için kendini zor tutuyordum, derinde bir yerlerden sonsuzluk ve ölüm arasında gidip gelmeler yaşıyordum son 2 haftadır. Geçen cuma kayınpederimi kaybettim, gencecikti, daha yaşayacak önünde upuzun bir ömür vardı. Bugün de yani tam bir hafta sonra sevgili kuzenimi kaybettim. Uçup gidiverdi o da, sonsuzluğun onu beklediği yere. O daha da gençti. 2 çocuğu vardı henüz babalarına en muhtaç oldukları bir dönemdi. Kimin acısına yanayım, şaşırdım, eşimin acısına, babamın acısına, halamın acısına ve kendi acıma.
Pöfff, daha fazla gelmiyor içimden yazmak.
Lütfen bari sizler kendinize iyi bakın olur mu? Bi de sizlerin acısıyla kararmayayım. Hayat o kadar kısa ve sürpriz ki! Hem de kocaman bir sürpriz. Lütfen ama lütfen, dikkat edin kendinize.
sevgiler